Yapım Yılı : 2014 Tür : Korku, Gerilim
Ulrich Seidl’ın yapımcılığını, karısı Veronika Franz ve yeğeni Severin Fiala’nın yönetmenliğini üstlendiği film, adından oldukça söz ettiren bir yapım. İlk anından son anına kadar izleyiciyi ikilemler arasında adeta dans ettiren Goodnight Mommy, hikayesinin şekillendiği soğuk atmosferi ve sinematografi oyunları ile izleyicide kalıcı bir yere sahip oluyor. Aynı zamanda psikolojik testleriyle bizlere birçok soru yöneltirken sadece izlemekle kalmıyor ve filme dahil olmak zorunda kalıyoruz. Soğuk çizgide dahil olmanın izleyiciyi zorlamasına rağmen film boyunca soru işaretleri ile düşünmek için kaldıkları eve hapis olma avantajına sahip oluyoruz.
Mutter (Susanne Wuest) bir kaza geçirmiştir ve ameliyattan yeni çıkmıştır. Bu sebeple sürekli dinlenmesi gerekmektedir. Eşiyle de boşanmıştır ve ikiz çocukları Lukas ve Elias (Lukas Schwarz, Elias Schwarz) ile birlikte kalmaktadır. Ameliyat dolayısıyla rahatsız edici bir görünüme sahip olan anne, yüzü bandajlı bir biçimdedir. Aynı zamanda çocuklarına da agresif tavırlar sergilemeye başlar. Bir süre sonra tavırları agresifliğin de ötesine geçerek Lukas ve Elias’ı cezalandırmaya kadar gider. Aldıkları tepki karşısında annelerinin gerçek anneleri olup olmadığını sorgulamaya başlayan çocuklar gerçeği öğrenebilmek için her yol mübahtır anlayışını benimsemeye başlayacaktır.
Senaryo küçük rötuşlarla hikayenin giriş kısmından sonuç mesaj verir nitelikte işlenmiş. Final, her ne kadar sürprizli son gibi görünse de filmi benimseyenlerin doğru tahminle karşılaşacaklarına eminim. Temelde gidişata göre filmi incelediğimizde ise yine de finalin başarılı bir biçimde işlendiğini düşünüyorum
Filmde var olan ”Funny Gamesvari” etki rahatlı sezilebiliyor. Anti kahraman iki karakter, rahatsız edici geniş ev atmosferi, kurban ve psikopat ikilemi, psikopat kimliğini anlama ve haklılık verme hissi her iki filmde de mevcut durumda. Rahatsız ediciliğinin samimiyetini Haneke’den kaptığını hissettirebilmesi filmin lehine bir hareket. İkiz çocuklar ve aralarındaki bağı baz aldığımızda ise David Cronenberg’in Dead Ringers filmini izlerken anımsamadım dersem yalan olur.
Annelerin maskesine karşılık kendi uğraşları sonucunda -filmin bir kısmında anneleri tarafından tanınmamak amacıyla- yaptıkları maske ile karşılık vermeleri, annelerinin kendi anneleri olup olmadığını kavrayamadıkları aşamada, Lukas ile Elias’a verdiği tepkinin karşılığı niteliğindedir. Aynı zamanda maskeler, gerilimin artmasına yardımcı olan yan ögelerden biridir.
Lukas, Elias ve annelerinin beraber kaldığı ev -hikayenin geçtiği yer- film için en büyük avantajlardan biri olsa gerek. Oyunculuktan ve senaryodan sonra filmi temeline sağlam oturtan ve gidişata uyum sağlayan en büyük etkenlerden biri de ev ve evin bulunduğu konum. Atmosferin böylesine katı görünmesi hikayenin geriliminin artmasına da büyük bir biçimde katkı sağlıyor.
Filmin kategoriler içerisinde ”korku” türüne yerleştirilmesini pek doğru bulamıyorum. Gerilim filmi ile korku filmi arasında ince bir çizgi vardır ve Goodnight Mommy o çizgide gerilim türüne daha yakın duruyor. Bir ailenin psikolojik hikayesinden yola çıkan film kesinlikle ”psikolojik gerilim” türü altında değerlendirilmesi gerekilen bir yapım.